Wykopaliska przeprowadzone w południowo-wschodniej Anglii zaowocowały w niecodzienne odkrycie. Odnaleziono zwłoki młodej kobiety, pochowanej twarzą w dół oraz była przywiązana za kostkę. Ewidentnie nie chciano, by wydostała się na powierzchnię.
Na przestrzeni tysiącleci, różne kultury przedstawiały odmienny stosunek do pochówku i życia pośmiertnego. Balsamowano zwłoki, chowano ciała z artefaktami, mającymi pomóc im dostać się do zaświatów i zmawiano modlitwy. Zdarzało się jednak, że ludzie tak bali się chowanego, że dokładali wszelkich starań, by w razie czego, zmarły nie mógł się wydostać z mogiły. Tak było w przypadku , gdzie skremowane szczątki zostały pieczołowicie zapieczętowane. Dotyczy to również najnowszego odkrycia w Anglii. Odnaleziono szczątki młodej kobiety, pochowanej twarzą w dół i z przywiązaną kostką.

W Anglii znaleziono grób kobiety pochowanej twarzą w dół

- wyjawia Don Walker z Museum of London Archeology.
Datowanie wskazało, że kobieta zmarła  między 680, a 880 rokiem naszej ery. Analiza szczątków przeprowadzona przez osteologów z MOLA ujawniła dowody jej niedożywienia w dzieciństwie. Miała również chorobę kręgosłupa, którą pogorszyła ciężka praca fizyczna od najmłodszych lat. To wszystko sugeruje, że miała niski status społeczny. Nie wiadomo jednak, jak zmarła, lecz ze względu na brak śladów przewlekłej choroby najprawdopodobniej nastąpiło to nagle. 
Nie jest to jedyny przykład takiego pochówku we wczesnośredniowiecznej Anglii. W wiosce około 50 kilometrów dalej w Higham Ferrers również pochowano kobietę skierowaną w dół w rowie granicznym osady i również miało to się odbyć pod koniec użytkowania osady. Jednak w tamtym przypadku szczątkom brakowało rąk, głowy, szyi i części odcinka lędźwiowego przez co została uznana za ofiarę egzekucji.
 
 

Naukowcy odkryli sekret kobiety, która w XVII wieku żyła we Francji. Jej uzębienie potwierdza, że należała ona do warstwy arystokracji. Eksperci byli zdumieni tym, co znaleźli w jej zębach.
W 1988 roku archeologowie odkryli grób francuskiej arystokratki Anny d'Alegre, która zmarła w 1619 roku. Odkrycia dokonano podczas wykopalisk w Chateau de Laval w północno-zachodniej części kraju. Co od razu rzucało się w oczy, to niezwykle dobrze zachowane zęby szkieletu, co więcej jedna z górnych jedynek była sztuczna i została wstawiona przez specjalistę.

Złota nitka i ząb z kości słoniowej, czyli opieka dentystyczna w XVII. wiecznej Francji

Archeologowie nie są zdziwieni, że pomimo wiążącego się z tym bólu, d'Alegre zdecydowała się na zabieg. &Oówcześnie na arystokratki wywierano ogromną presję, a wygląd był wyznacznikiem pozycji w społeczeństwie. Nawet Ambroise Pare, dentysta królów za czasów życia d'Alegre twierdził, że "jeśli pacjent jest bezzębny, jego mowa staje się zdeprawowana". 
 
 

We Francji znaleziono ryciny sprzed 57 tysięcy lat utrwalone w skalistym materiale. Ślady odkryte w jaskini nie są jednak dziełem Homo Sapiens.
W jaskini La Roche-Cotard w Centre-Val de Loire w północno-środkowej Francji znaleziono intrygujące odciski palców. Miejsce to służyło prehistorycznym ludziom do organizowania spotkań, następnie zostało porzucone na tysiące lat z powodu lodowych osadów, by zostać ponownie odkryte w XIX wieku i wykopane w XX wieku.
Naukowcy z University of Tours we Francji wykorzystali datowanie metodą optycznie stymulowanej luminescencji i odkryli, że odciski powstały prawdopodobnie około 57 000 lat temu. Pozwoliło to stwierdzić, że nie wykonał ich Homo sapiens, ponieważ nie żył wtedy w tej części Europy. 
Znalezione odciski nie są najstarszymi obrazami, jakie znaleziono. W Cueva de Ardales w południowej Hiszpanii odkryto malowane stalagmity sprzed 65 000 lat. Naukowcy uważają, że zostały one wykonane przez neandertalczyków, a nie Homo sapiens. Dzieła z La Roche-Cotard zostały prawdopodobnie stworzone przez tego samego przedstawiciela człowieka. 

Znaki składają się z rowków w kształcie podłużnych pociągnięć palcami, odcisków oraz falistych kształtów, wykonanych na miękkim osadzie ściany jaskini. Naukowcy uważają, że te proste formy nie były efektem przypadku. Po przeanalizowaniu kształtu i ułożenia śladów na ścianach, zespół stwierdził, że są one uporządkowane i celowo stworzone.
Dawniej neandertalczyków uważano za bardzo prymitywny gatunek. Pogląd ten zaczyna się zmieniać pod wpływem dowodów obrazujących, że były to niezwykle inteligentne stworzenia. Tworzyli dzieła sztuki, dbali się o najsłabszych i rozwijali bogatą jak na tamte czasy kulturę. Uważa się, że potrafili oni komunikować się za pomocą prostych symboli i myśleć abstrakcyjnie.