„Moje imię jest twoim imieniem”. Od czasu wydania fenomenalnego albumu Matany Roberts „Coin Coin Chapter One: Gens de couleur libres” minęło już dwanaście lat. Autorka bardzo

Na dobre warto poczekać. Niby pełnogrający debiut, a jednak Matt Harris dał się już niejednokrotnie poznać jako niezwykle utalentowany producent. Zarówno brzmienia drum n basowe, techno,

Trip-hopowa pocztówka z Brooklynu Czwarty album solowego projektu Public Memory, za którym stoi Robert Toher (wcześniejszy członek Eraas i Apse) najbardziej nawiązuje do swojego poprzednika „Ripped

Powrót do formy. To już prawie ćwierć wieku, od kiedy Scott Monteith objawił się światu pod pseudonimem Deadbeat. Początkowo jego muzyka plasowała się w formule glitchowego

Dwa wyjścia. A po cóż to wydawać dwie płyty w jednym czasie? Czyżbyśmy płyt wydawanych mieli za mało? Nadmiar wydawniczy powszednieje niczym lato we wrześniu, ale

Przechadzka po drodze spokoju, czystości i staranności. Nie pierwszy to przypadek w historii, gdy artystka zabiera się za porządki w swoich archiwach próbując zawrzeć je w

Królestwo basu. „Gdyby Godzilla miała ścieżkę dźwiękową podczas niszczenia miasta, byłaby to ta EPka.” – Tak o albumie mówi Muadeep, który wraz z alter-ego Amona Tobina

Połamane nogi, połamane bity. Choć pochodzi z małego miasteczka Barcelos w Portugalii, to już w młodym wieku zainteresował się techno dzięki internetowi. Marząc o tym, by

Lunchmeat Festival 2023 odbędzie się między 25 a 30 września w kilku lokalizacjach czeskiej Pragi. Coroczny festiwal poświęcony zaawansowanej muzyce elektronicznej i sztuce nowych mediów celebrować

W podwodnym kalejdoskopie. Nie miałem wcześniej najmniejszego pojęcia o istnieniu amerykańskiego projektu Circus Underwater utworzonego w latach 80. przez dwóch muzyków: Jay’a Yarnalla (syntezatory, wokal) i

Wzruszenie ramion. Znamy ją bardzo dobrze: występowała w Polsce już nie raz, choćby na Unsoundzie czy Nowej Muzyce. Jej specjalnością jest didżejka, a zachwyty klubowiczów i

Przesunięcie granic. Początek września przyniósł wyraźny wzrost liczby wydawnictw płytowych, pośród których znalazło się kilka płyt wyposażonych w całkiem przyjazną przystępność. Dwie z nich zestawiam razem,

Berlin Atonal to już inny festiwal niż w latach 2014 – 2017. Dziś bliżej mu do tak eklektycznych wydarzeń, jak Unsound czy CTM. Kiedy w połowie

Muzyka zaklęta w kamieniu. Na początku XXI wieku brytyjski producent Olive Ho był już spełniony jako twórca mistrzowskiego tribal techno. Cztery albumy, które zrealizował w minionych

Ja tu się relaksuję. Nie spieszyli się. Cztery lata temu światło dzienne ujrzał ich wyjątkowy debiut „Pulp”, a więc zgodnie z zasadami rynku następca powinien być

Dostarczyciele rozrywki. Magia liczb nakazywałaby oczekiwać fajerwerków i doznań w wymiarze monstrualnym. Proponuję więc zapomnieć o niej, gdyż przy okazji wydania dziesiątej płyty Chemical Brothers takie

Nowe wątki. Choć powszechnie uznawany jest za Niemca, tak naprawdę pochodzi ze Szwajcarii. Do Hamburga przyjechał z Zuricha jako młody adept tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. I

Niszczona wrażliwość. L’enfer d’un monde (pl. piekło świata) to przyglądający się problemowi przemocy domowej balet autorstwa choreografa i tancerza Nicolasa Zemmoura. Powstanie dzieła zmotywowane zostało wzrostem

Jest w tym coś kosmicznego. Siema Ziemia, czyli czwórka instrumentalistów (Andrzej Konieczny, Fryderyk Szulgit, Kacper Krupa, Paweł Stachowiak) dziś wypuściła swój drugi album – tym razem

Uzdrawiający charakter. Trzy lata temu byliśmy w zupełnie innym miejscu jeśli chodzi o drogę artystyczną Wacława Zimpla. Jako zapalony szalikowiec artysty uważałem, że dziejowa sprawiedliwość dokonała

Na szaro. Z braku inwencji twórczej podtytuł niniejszego tekstu odniosłem wprost do okładek płyt, które zamierzam opisać niżej. Dominujący kolor nie odzwierciedla muzyki zawartej na obu

Dźwiękowa szarada. Pozornie wydawałoby się, że kooperacja hiszpańskiego duetu Esplendor Geometrico z chilijskm producentem Uwe Schmidtem to coś totalnie zaskakującego. Bo z jednej strony mamy projekt

Rytualne domknięcie. W dorobku Khalaba były już eksperymenty z mieszaniem muzyki afrykańskiej z downtempo. Włoch kilkukrotnie pokazał to na krążkach takich jak „Black Noise 2084” lub

Muzyka (każdego) Świata. Jedna z najważniejszych przedstawicielek malijskiego World Music, stanowiąca doskonały przykład owocnych współprac ze sceną europejską już niebawem pojawi się w Polsce przy okazji

Winyl z Kompaktu. Kiedy na początku XXI wieku kolońska wytwórnia, dowodzona przez Wolfganga Voigta, Michaela Meyera i Jürgena Paape, rozpoczynała swoją działalność, głównym nośnikiem muzyki była

Szczodre niepohamowanie. Potrzeba było wybudować aż cały hotel, żeby pomieścić wyobraźnię Julka Ploskiego, którego niecierpliwa muzyka wypełnia wszystkie piętra tej filmowej płyty. Używam odniesienia do filmu,

Teksty, teksty. Magnetyczny tekst może przykuć do utworu muzycznego nawet bardziej niż dźwięki w nim zawarte. Z drugiej strony tekst kontrowersyjny może wzbudzić negatywne emocje do

W oddechu siła. Robinowi Fassie’emu – trębaczowi i kompozytorowi z Republiki Południowej Afryki – przyglądam się od jakiegoś czasu. Poznałem go kilka lat temu w grupie

W cieniu wieszcza. Przywołanie mitycznej postaci w tytule płyty kojarzącej się z twórczością Adama Mickiewicza, to pomysł odważny, a przynajmniej intrygujący. W tym miejscu przypominam sobie,

Nowe instrumenty – nowe brzmienia. Choć industrial narodził się w Wielkiej Brytanii pod koniec lat 70., w kolejnej dekadzie niemal w każdym zachodnim kraju istniała scena